We leven nog...
Door: Sandrijn en Fernanda
Blijf op de hoogte en volg Sandrijn en Nanda
24 December 2006 | Brazilië, Maragogi
Beste vrienden,
Het heeft een lange tijd op zich laten wachten, maar hier is dan eindelijk een berichtje uit het zonnige Maragogi!!
De internet verbinding hier in de pousada is via de telefoonlijn (nog wel), en dan wil het nog wel eens lang duren voordat je überhaupt voor 5 minuten online kunt zijn. Deze mail heb ik ook al 3 weken geleden geschreven, maar een e-mail sturen duurt hier net zo lang als een brief versturen… gaat gewoon wat langzamer. Het internet is ook aangepast op het werktempo van de gemiddelde Braziliaan, zeg maar.
Maar goed, genoeg geneuzel. Wat zijn wij nu eigenlijk al die weken aan het doen? Wel, vooral aan het klussen. Je moet het maar zien alsof je een huis koopt en je het wil opknappen zoals je het zelf wil hebben. Nu heeft dit huis 2 jaar leeggestaan, ligt het aan zee en heeft het 6 slaapkamers…. Toen we aankwamen wisten we gewoon even niet waar we moesten beginnen. Er was zoveeeel te doen.
We zijn dus maar begonnen met het makkelijkste; inventariseren van de spullen die hier nog stonden van de eigenaar. En wat een hoop zooi had die man. Mijn hemel. We zijn 2 volle dagen bezig geweest met het tellen en opruimen van alle kleinood. Borden, schalen, bestek, aquarium, foto’s, boeken, linnengoed en nog veel meer. En natuurlijk bijna niets wat naar onze smaak was…
Het beddengoed was vooral bedrukt met een bloemetjes motief zoals in een goedkoop hotel.. vreselijk. Maar dat is al weer opgelost! Na een aantal dagen slijten in verschillende winkelcentra hebben we gevonden wat wij willen gebruiken, en het mag gezegd worden, het is echt mooi!
Verder hebben we de hele pousada opnieuw in de witte kalk gezet. Nu dachten wij, klussers die we zijn, dat we dat wel ff binnen 4 dagen gedaan zouden hebben. Mooi niet! Vandaag hebben we het laatste en moeilijkste stuk geverfd; de watertoren. Die is ff 12 meter hoog en van steigers hebben ze hier niet gehoord. Dus gewoon met een ordinair laddertje omhoog. Da’s hoog! Maar ook dit resultaat is weer geweldig gebleken.
Alle kamers hebben een likje verf gehad, zijn alle douches, leidingen en alle electrische bedrading nagekeken en vervangen waar nodig. Ook een K-klus, maar het moet gebeuren. Ook de afdakjes bij het restaurant en bij de ingang zijn vernieuwd. Er lag een soort riet op, maar dat was zoooo droog en oud, dat we het vervangen hebben door dakpannen. Maar dan ben je ook meteen weer 8 dagen zoet.
Nu hebben we wel wat hulp gehad. Zo hebben we onze vaste hulp, de dagwaker, die ons bij alles heeft geholpen. En verder heb je hier en daar wat mannetjes die je tegen betaling wel willen helpen. En ook Fernanda haar ouders, zus en een vriendin hebben de handjes laten wapperen. Erg fijn.
Kortom, na een maand klussen, zijn we er bijna.
Maar dan rest natuurlijk jullie vraag; hoe bevalt het leven daar? Nou, erg goed moeten we zeggen. We hebben nog geen tijd gehad voor heimwee…
Maar we worden erg goed in de gemeenschap opgevangen. Mensen vinden het erg interessant dat wij de pousada gaan heropenen. Verder hebben we enorm veel geluk met onze buren; een Fransman, een Portugees en een Braziliaan die ons allemaal de helpende hand toesteken en altijd klaarstaan om een advies te geven. Daarnaast zijn dit ook de intellectuelen van de regio, dus een goed gesprek met een heerlijk diner en een flesje wijn of 10 is aan hen wel besteed.
Maar je merkt wel dat de regio erg arm is. Ook de oudere generatie (van boven de 35) is bijna niet geschoold. Veel analfabetisme en weinig kennis van wat er buiten de regio gebeurd. En de meerderheid heeft nog maar 3 tanden in de bek staan, want tandjes poetsen is er niet bij. Nu hebben we ook een nachtwaker, een hele aardige man van in de 60, en die is wel wat intelligenter. Kan lezen en schrijven en leest ook nog eens graag een boek. Kun je ook leuke gesprekken mee voeren. En nog belangrijker, je hoeft hem niet alles 5 keer uit te leggen en voor te doen hoe je bepaalde dingen geregeld wilt hebben.
Bij alle andere mensen die hier in de pousada werken/ helpen moet je er boven op staan. Simpel voorbeeld. Helper 1 gaat schilderen met kalk. Je doet voor hoe de verhoudingen zijn met water, kalk en lijm. Dan doe je voor hoe je moet schilderen en leg je uit dat ie voorzichtig moet zijn en niet de hele vloer wit moet worden terwijl hij de muur schildert. Komt allemaal in orde. Hij vergeet alleen we dan ook bedoelen dat de blauwe houten deur ook niet wit hoeft te worden met vlekken. Maar goed, dat hadden we niet gezegd. Kortom blauwe deur wordt wit. En de grasmaaier en de planten etc…
Ook de bureaucratie hier is echt weer iets uit de jaren 0. Ja, Sandrijn mag wel een bankrekening openen. Gewoon die en die papieren hebben. Heb ik! Ja maar, dat nummer staat op een pasje en u heeft het op papier staan, dus dat geldt niet. Ja maar, ik heb dat pasje nog niet want ik ben buitenlander. Ja dat is dan jammer. Ja maar dat nummer is hetzelfde, of het nu op een pasje staat of op papier… Ja, meneer, maar dat kan niet. Tot ziens.
HEERLIJK! En zo nog honderd dingen die je niet gelooft als je het niet zelf ziet.
Waterleiding voor aan de straat was gebroken. Het water spoot uit de grond. Wij bellen. Ja hoor, er komt zo iemand.
24 uur later was er nog geen kip. Wij weer bellen. Blijkt dat je het moet melden bij het kantoor in het andere dorp, want dat is dichterbij…. Maakt niet uit dat het een andere gemeente is… is gewoon dichterbij… Je lacht je een deuk.
Maar ook de mooie dingen van het leven zijn hier geweldig. De zee is echt 8 kleuren blauw en heerlijk warm. De inktvis wordt vers gevangen en bij me afgeleverd. De natuur is echt prachtig en het verse fruit hier kan niet op. Elke dag verse sap van mango, ananas, goiaba, passievrucht en noem maar op. Ook de vers gevangen vis, of inktvis wordt je hier aan de deur afgeleverd.
En het schoonmaken doe je zelf, gewoon in zee…
Ondertussen hebben we ook al een aantal gasten mogen ontvangen. En dat was echt geweldig!! Iedereen vindt het hier geweldig en ze houden mijn kookkunsten ook nog binnen.. wat wil een mens nog meer!
Het was een goede generale repetitie… nu mag de grote massa naar Maragogi komen!
Maar goed, we hopen snel wat nieuwe foto’s op de website te plaatsen en een blog aan te maken waarop ons reilen en zeilen te bekijken is.
Skypen lukt nog niet echt heel goed aangezien de internet verbinding dus telefonisch is.
Voor hen die toch met ons willen kletsen, kunnen ook bellen naar 0055-82-3296 1510
Via telestunt.nl of telediscount.nl kun je hele goedkope tarieven vinden om naar Brazil te bellen (vanaf 0,05 Eur/ minuut).
We houden jullie op de hoogte!! Het heeft ff geduurd, maar we zijn jullie echt nog niet vergeten!
We willen dan ook iedereen een hele fijne kerst en een spetterend 2007 toewensen! Geniet ervan en we hopen jullie snel te zien!
Heel veel liefs en een dikke beijo uit Maragogi!
Fernanda en Sandrijn
www.pousadapraiagogi.com
Het heeft een lange tijd op zich laten wachten, maar hier is dan eindelijk een berichtje uit het zonnige Maragogi!!
De internet verbinding hier in de pousada is via de telefoonlijn (nog wel), en dan wil het nog wel eens lang duren voordat je überhaupt voor 5 minuten online kunt zijn. Deze mail heb ik ook al 3 weken geleden geschreven, maar een e-mail sturen duurt hier net zo lang als een brief versturen… gaat gewoon wat langzamer. Het internet is ook aangepast op het werktempo van de gemiddelde Braziliaan, zeg maar.
Maar goed, genoeg geneuzel. Wat zijn wij nu eigenlijk al die weken aan het doen? Wel, vooral aan het klussen. Je moet het maar zien alsof je een huis koopt en je het wil opknappen zoals je het zelf wil hebben. Nu heeft dit huis 2 jaar leeggestaan, ligt het aan zee en heeft het 6 slaapkamers…. Toen we aankwamen wisten we gewoon even niet waar we moesten beginnen. Er was zoveeeel te doen.
We zijn dus maar begonnen met het makkelijkste; inventariseren van de spullen die hier nog stonden van de eigenaar. En wat een hoop zooi had die man. Mijn hemel. We zijn 2 volle dagen bezig geweest met het tellen en opruimen van alle kleinood. Borden, schalen, bestek, aquarium, foto’s, boeken, linnengoed en nog veel meer. En natuurlijk bijna niets wat naar onze smaak was…
Het beddengoed was vooral bedrukt met een bloemetjes motief zoals in een goedkoop hotel.. vreselijk. Maar dat is al weer opgelost! Na een aantal dagen slijten in verschillende winkelcentra hebben we gevonden wat wij willen gebruiken, en het mag gezegd worden, het is echt mooi!
Verder hebben we de hele pousada opnieuw in de witte kalk gezet. Nu dachten wij, klussers die we zijn, dat we dat wel ff binnen 4 dagen gedaan zouden hebben. Mooi niet! Vandaag hebben we het laatste en moeilijkste stuk geverfd; de watertoren. Die is ff 12 meter hoog en van steigers hebben ze hier niet gehoord. Dus gewoon met een ordinair laddertje omhoog. Da’s hoog! Maar ook dit resultaat is weer geweldig gebleken.
Alle kamers hebben een likje verf gehad, zijn alle douches, leidingen en alle electrische bedrading nagekeken en vervangen waar nodig. Ook een K-klus, maar het moet gebeuren. Ook de afdakjes bij het restaurant en bij de ingang zijn vernieuwd. Er lag een soort riet op, maar dat was zoooo droog en oud, dat we het vervangen hebben door dakpannen. Maar dan ben je ook meteen weer 8 dagen zoet.
Nu hebben we wel wat hulp gehad. Zo hebben we onze vaste hulp, de dagwaker, die ons bij alles heeft geholpen. En verder heb je hier en daar wat mannetjes die je tegen betaling wel willen helpen. En ook Fernanda haar ouders, zus en een vriendin hebben de handjes laten wapperen. Erg fijn.
Kortom, na een maand klussen, zijn we er bijna.
Maar dan rest natuurlijk jullie vraag; hoe bevalt het leven daar? Nou, erg goed moeten we zeggen. We hebben nog geen tijd gehad voor heimwee…
Maar we worden erg goed in de gemeenschap opgevangen. Mensen vinden het erg interessant dat wij de pousada gaan heropenen. Verder hebben we enorm veel geluk met onze buren; een Fransman, een Portugees en een Braziliaan die ons allemaal de helpende hand toesteken en altijd klaarstaan om een advies te geven. Daarnaast zijn dit ook de intellectuelen van de regio, dus een goed gesprek met een heerlijk diner en een flesje wijn of 10 is aan hen wel besteed.
Maar je merkt wel dat de regio erg arm is. Ook de oudere generatie (van boven de 35) is bijna niet geschoold. Veel analfabetisme en weinig kennis van wat er buiten de regio gebeurd. En de meerderheid heeft nog maar 3 tanden in de bek staan, want tandjes poetsen is er niet bij. Nu hebben we ook een nachtwaker, een hele aardige man van in de 60, en die is wel wat intelligenter. Kan lezen en schrijven en leest ook nog eens graag een boek. Kun je ook leuke gesprekken mee voeren. En nog belangrijker, je hoeft hem niet alles 5 keer uit te leggen en voor te doen hoe je bepaalde dingen geregeld wilt hebben.
Bij alle andere mensen die hier in de pousada werken/ helpen moet je er boven op staan. Simpel voorbeeld. Helper 1 gaat schilderen met kalk. Je doet voor hoe de verhoudingen zijn met water, kalk en lijm. Dan doe je voor hoe je moet schilderen en leg je uit dat ie voorzichtig moet zijn en niet de hele vloer wit moet worden terwijl hij de muur schildert. Komt allemaal in orde. Hij vergeet alleen we dan ook bedoelen dat de blauwe houten deur ook niet wit hoeft te worden met vlekken. Maar goed, dat hadden we niet gezegd. Kortom blauwe deur wordt wit. En de grasmaaier en de planten etc…
Ook de bureaucratie hier is echt weer iets uit de jaren 0. Ja, Sandrijn mag wel een bankrekening openen. Gewoon die en die papieren hebben. Heb ik! Ja maar, dat nummer staat op een pasje en u heeft het op papier staan, dus dat geldt niet. Ja maar, ik heb dat pasje nog niet want ik ben buitenlander. Ja dat is dan jammer. Ja maar dat nummer is hetzelfde, of het nu op een pasje staat of op papier… Ja, meneer, maar dat kan niet. Tot ziens.
HEERLIJK! En zo nog honderd dingen die je niet gelooft als je het niet zelf ziet.
Waterleiding voor aan de straat was gebroken. Het water spoot uit de grond. Wij bellen. Ja hoor, er komt zo iemand.
24 uur later was er nog geen kip. Wij weer bellen. Blijkt dat je het moet melden bij het kantoor in het andere dorp, want dat is dichterbij…. Maakt niet uit dat het een andere gemeente is… is gewoon dichterbij… Je lacht je een deuk.
Maar ook de mooie dingen van het leven zijn hier geweldig. De zee is echt 8 kleuren blauw en heerlijk warm. De inktvis wordt vers gevangen en bij me afgeleverd. De natuur is echt prachtig en het verse fruit hier kan niet op. Elke dag verse sap van mango, ananas, goiaba, passievrucht en noem maar op. Ook de vers gevangen vis, of inktvis wordt je hier aan de deur afgeleverd.
En het schoonmaken doe je zelf, gewoon in zee…
Ondertussen hebben we ook al een aantal gasten mogen ontvangen. En dat was echt geweldig!! Iedereen vindt het hier geweldig en ze houden mijn kookkunsten ook nog binnen.. wat wil een mens nog meer!
Het was een goede generale repetitie… nu mag de grote massa naar Maragogi komen!
Maar goed, we hopen snel wat nieuwe foto’s op de website te plaatsen en een blog aan te maken waarop ons reilen en zeilen te bekijken is.
Skypen lukt nog niet echt heel goed aangezien de internet verbinding dus telefonisch is.
Voor hen die toch met ons willen kletsen, kunnen ook bellen naar 0055-82-3296 1510
Via telestunt.nl of telediscount.nl kun je hele goedkope tarieven vinden om naar Brazil te bellen (vanaf 0,05 Eur/ minuut).
We houden jullie op de hoogte!! Het heeft ff geduurd, maar we zijn jullie echt nog niet vergeten!
We willen dan ook iedereen een hele fijne kerst en een spetterend 2007 toewensen! Geniet ervan en we hopen jullie snel te zien!
Heel veel liefs en een dikke beijo uit Maragogi!
Fernanda en Sandrijn
www.pousadapraiagogi.com
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
